Pocho ve Chito’nun Dostluğu: Kosta Rika’nın yeşil doğasında, Reventazón Nehri’nin kıyısında, birbirinden tamamen farklı iki canlı arasında kurulan olağanüstü bir dostluğun hikayesi başlar. Bu hikaye, doğanın merhameti ve insanın sevgisiyle şekillenen bir dostluğun, zamanla nasıl derinleştiğini gözler önüne seriyor.
Timsahlar genellikle tehlikeli ve ürkütücü hayvanlar olarak bilinir, ancak Pocho ve Chito’nun hikayesi bu algıyı tamamen değiştiriyor. Bu olağanüstü dostluk, bir insan ile bir timsah arasındaki bağın ne kadar derin olabileceğini gözler önüne seriyor.
Hikaye 1989 yılında, Costa Ricalı balıkçı Gilberto “Chito” Shedden’in yaralı bir Amerikan timsahını nehir kıyısında bulmasıyla başladı. Chito, ölmek üzere olan timsahı evine götürdü ve ona “Pocho” adını verdi. Aylar süren bakımın ardından Pocho iyileşti ve Chito onu doğaya salmaya karar verdi. Ancak beklenmedik bir şey oldu: Pocho gitmek istemedi.
Bu olay, 20 yıldan fazla sürecek inanılmaz bir dostluğun başlangıcıydı. Chito ve Pocho birlikte yüzüyor, oyunlar oynuyor ve hatta gösteriler yapıyorlardı. Bu alışılmadık ikili, dünyanın dört bir yanından gelen ziyaretçilerin ilgi odağı haline geldi.
Pocho ve Chito’nun dostluğu, hayvanların duygusal kapasitesini ve türler arası iletişimin gücünü vurgulayan önemli bir örnek oldu. Bu hikaye aynı zamanda timsahların sadece içgüdüleriyle hareket eden canavarlar olmadığını, karmaşık duygusal bağlar kurabileceklerini de gösterdi.
2011 yılında Pocho’nun doğal nedenlerle ölümüne kadar süren bu dostluk, doğanın hala keşfedilmemiş birçok sırrı olduğunu hatırlatıyor. Pocho ve Chito’nun hikayesi, timsahlar hakkındaki algımızı değiştirirken, doğaya ve vahşi yaşama karşı daha anlayışlı ve saygılı olmamız gerektiğini de vurguluyor.
İlk Karşılaşma
1989 yılında, doğa bilimci ve balıkçı olan Gilberto “Chito” Shedden, bir gün nehir kıyısında dolaşırken, ölüme terk edilmiş bir timsah bulur. Timsah, 70 kilogram ağırlığında, aç ve susuz kalmış, sol gözünden vurulmuş bir halde yatmaktadır. Chito, bu çaresiz yaratığın yanına yaklaşır ve ona yardım etmeye karar verir. Arkadaşlarının yardımıyla timsahı teknesine yükler ve evine götürür.
Tedavi Süreci
Chito, timsahı evinde altı ay boyunca besler. Haftada 30 kilogram tavuk ve balıkla beslediği bu yaratıkla geceleri birlikte uyur. Chito, timsahın yemek yemesi için ona çiğneme taklidi yaparak, sevgi dolu bir yaklaşım sergiler. Bu süreçte, timsahın hayata tutunması için sadece fiziksel değil, duygusal bir iyileşmeye de ihtiyacı olduğunu anlar. Chito, ona sık sık sarılır, öper ve onunla konuşur. Zamanla, timsahın sağlığı düzelir ve Chito ona “Pocho” adını verir.
Vahşi Doğaya Dönüş
Pocho, iyileştikten sonra Chito, onu doğaya geri bırakmaya karar verir. Ancak, Pocho bir sabah uyanıp Chito’nun evine geri döner. Bu durum, ikilinin arasındaki bağı daha da güçlendirir. Pocho, artık Chito’nun hayatının bir parçası haline gelmiştir. Chito, Pocho’yu evinin dışındaki nehirde beslemeye ve onunla yüzmeye devam eder. İkili, zamanla birbirlerine alışır ve Pocho, Chito’nun adını duyduğunda tepki vermeyi öğrenir.
Gösteriler ve Ünlü Olma
On yıl boyunca, Chito ve Pocho, turistler için gösteriler yaparak ün kazanır. Her Pazar öğleden sonra, dünyanın dört bir yanından gelen ziyaretçilere timsahıyla birlikte performans sergiler. Chito, Pocho ile oynarken, onun suya girdiğinde ağzını açarak ona doğru koşmasını ve ardından burnundan öpmesini izler. Bu, onların arasındaki dostluğun en güzel sembollerinden biridir.
Son Günler
Pocho, 12 Ekim 2011’de doğal nedenlerle hayatını kaybeder. Chito, timsahının cenaze töreninde onun elini tutarak ona şarkı söyler. Pocho’nun kalıntıları, Siquirres şehir müzesinde sergilenir ve bu dostluğun hatırası olarak yaşamaya devam eder. Chito, Pocho II adını verdiği yeni bir timsahla yeni bir ilişki kurmaya çalışsa da, Pocho ile olan bağının yerini hiçbir şeyin alması mümkün değildir.
Bu hikaye, insan ve doğa arasındaki derin bağların, sevginin ve dostluğun ne denli güçlü olabileceğini gösteren bir örnektir. Pocho ve Chito’nun dostluğu, sadece bir timsah ile bir insan arasındaki ilişki değil, aynı zamanda sevginin ve merhametin sınır tanımadığını da kanıtlar.
Kaynaklar:
[1] [PDF] EDEBÎ TÜRÜN DEĞĠġĠMĠ BAĞLAMINDA – DergiPark https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/893009
[2] [PDF] Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi – DergiPark https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/3743329
[3] Pocho ile Chito’nun hikayesi: Doğada karşılaştılar, 20 sene kopamadılar… https://www.cumhuriyet.com.tr/yasam/sans-eseri-karsilastilar-dostluklari-20-yildan-fazla-surdu-2240625
[4] Pocho – Vikipedi https://tr.wikipedia.org/wiki/Pocho
[5] [PDF] “hikâye”ye terminolojik bir yaklaşım https://turkoloji.cu.edu.tr/YENI%20TURK%20EDEBIYATI/necati_tonga_hikayeye_terminolojik_yaklasim.pdf
